فکر کنم بشود خیلی از متن هایی را که در این کتاب هست، نامه ای عاشقانه دانست. هربار که درباره ی فیلمی نوشته ام ، برایم مثل این بوده که با شعف پیش دوستی اعتراف میکنی که به کسی دل بسته ای. متن های این کتاب هم گاهی مخاطبی از پیش معلوم داشته اند؛ یعنی اصلا نوشته شده اند تا کسی بخواند یا به این امید نوشته شده تا کسی خاص بخواندشان، از فرط شعف. پس این نامه ها تکثیر شده اند تا شاید او در میان مخاطبان باشد. اویی که همیشه هم از پیش شناخته نیست ، بعدها پیداش می شود یا پیداش میکنی ، شاید برای همین در این سال ها وقتی کسی را دیده ام که از چیزی که نوشته ام حرف می زند، اول لحظه ای جا خورده ام که این متن خصوصی از کجا به دستش رسیده و بعد تازه به یاد تکثیر شدن نامه هایم افتاده ام .
در این کتاب نوشته های درباره ی آندری تارکوفسکی ، ویم وندرس ، فرانسوآ تروفو، اریک رومر ، کریشتف کیشلوفسکی ، اینگمار برگمان، مارتین اسکورسیزی ، فرانسیس فورد کوپولا ، وودی آلن ، استنلی کوبریک ، وونگ کاروای ، برناردو برتولوچی و ریچارد لینک لیتر می خوانید.
