کتاب آوارگان اثر ویت تان نوئن (نشر بیدگل)

در «آوارگان»، نویسندگان مهاجر نه درباره پناهندگی به‌عنوان یک مفهوم انتزاعی، بلکه از تجربه‌ای شخصی و ملموس سخن می‌گویند: ترک ناگهانی خانه، عبور اضطرابی از مرزها، زندگی در اردوگاه‌ها، و تلاش برای معنا دادن به گذشته‌ای که هنوز رها نمی‌شود. این جستارها نشان می‌دهند آوارگی تنها جابه‌جایی مکانی نیست، بلکه زیستن با خاطره، گسست زبانی و بازساخت هویت در جهانی ناپایدار است. این کتاب روایت رسمی سیاست و آمار را کنار می‌گذارد و به تجربه‌ی فردی پناهندگی نزدیک می‌شود. تنوع جغرافیایی نویسندگان، نگاه بینافرهنگی اثر را تقویت کرده و جستارها را به متونی در مرز ادبیات، تاریخ شخصی و تفکر اجتماعی تبدیل کرده است.